Anatomia i morfologia psiego ogona
Ogon psa, zwany także wyrostek ogonowy Gdzie bicz, jest przedłużeniem jego kręgosłupa. To jest zmyślone od 18 do 22 kręgów ogonowych lub ogonowych ale ta liczba może się znacznie różnić w zależności od rasy psa, z którą masz do czynienia. Pierwsze kręgi ogonowe są dość złożone i mają kształt zbliżony do ostatniego kręgu lędźwiowego psa, podczas gdy ostatnie są zredukowane do prostych kawałków kości w kształcie klepsydry.
Określamy długość ogona od czubka stawu skokowego psa (patrz strzałka na ilustracji poniżej). Tak więc ogon przekraczający czubek stawu skokowego jest kwalifikowany jako „długi” (przykład: Basset Hound). Ogon „średni” (przykład: dalmatyńczyk) sięga do stawu skokowego, podczas gdy ogon „krótki” (przykład: bulterier) nie sięga do stawu skokowego.
Niektóre rasy psów mają naturalnie krótkie (brachyouria) lub nieobecne (bezmocz) ogony. Tak jest na przykład w przypadku Boston Terriera lub Corgi.
Ogon może być "Przywiązany" (A), u psów ze skośnym lub wypukłym zadem lub "Związany" (B) u psów z zadem poziomym.
W spoczynku rozróżniamy trzy główne typy portów ogonowych : ten spadający bicz (przykład: owczarek niemiecki), bicz podniesiony (przykład: Beagle) i bicz poziomy (przykład: Golden Retriever). Noszenie ogona może się jednak różnić w zależności od kontekstu (patrz następny akapit na temat roli psiego ogona).
W zależności od rasy psa ich ogony mogą przybierać różne kształty. Tak więc wśród psów, które mają noszony ogon:
- opadając możemy wyróżnić kształty ogonów:
- jako bułat (przykłady: owczarek niemiecki, owczarek belgijski, dalmatyńczyk)
- w J (przykład: Beauceron),
- w S (przykład: Borzoj),
- podniesione, wyróżniamy ogony:
- w blasku świec (przykład: Westie),
- sierp (przykłady: husky syberyjski, bichon),
- w szabli (przykład: Basset Hound, Beagle, Coton de Tulear),
- zwinięte (przykład: Carlin),
- w lacrosse (przykład: chart afgański).
Ruchy psiego ogona są możliwe dzięki dużej elastyczności stawów między kręgami oraz obecności wielu mięśni między:
- zewnętrzne mięśnie ogona, których rolą jest obniżenie ogona,
- wewnętrzne mięśnie ogona, w tym:
- mięśnie międzypoprzeczne, które mobilizują ogon bocznie,
- grzbietowe mięśnie krzyżowo-guziczne będące dźwigniami ogona,
- brzuszny mięsień krzyżowo-guziczny, który jest depresorem ogona.
Rola ogona psa
Ogon psa jest bardzo widoczną częścią ciała, która zajmuje a istotna rola w wewnątrzgatunkowej komunikacji wizualnej (między kongenerami) i międzygatunkowe (z innymi gatunkami zwierząt, w tym ludźmi).
Tak więc pozycja ogona (jego noszenia), jego ruchy w przestrzeni, a także prędkość uderzenia wskazują na stan emocjonalny psa i dają stosunkowo wiarygodne wskazówki co do jego intencji.
(DO) Kiedy ogon psa jest trzymany wysoko i prosto, odzwierciedla postawę psa. pies "pewny siebie", w dość pozytywnym nastawieniu.
(B) Jeśli natomiast bat jest sztywny i nieruchomy w pozycji wysoko, włosy grzbietu grzbietowego wyprostowane, uszy wysunięte do przodu, pysk półotwarty z widocznymi kłami w mocno osadzonej pozycji, pies jest raczej w postawa zagrożenia z ufnością.
(VS) Kiedy ogon psa jest schowany pod brzuchem, pies ma: strach.
(D) Niska pozycja ogona psa może również sugerować postawę zagrożenie bez ubezpieczenia. Towarzyszy mu wtedy niskie uszy, otwarte usta i stojące włosy.
(MI) Kiedy pies macha ogonem, jest to znak pewnego pobudzenie. Może być pozytywny (oznaka wesołości) lub negatywny (oznaka, że pies czuje się niekomfortowo w danej sytuacji). Gwałtowne uderzenia o niskiej amplitudzie w wysokiej pozycji ogona zwykle wskazują na silny stan nerwowości psa. Szybkie, szerokie uderzenia zazwyczaj wskazują na szczęśliwy stan umysłu.
Pamiętaj jednak, że ważne jest również poleganie na „naturalnym” ułożeniu ogona psa, gdy jest on w neutralnym i spokojnym stanie emocjonalnym. Jak wyjaśniono powyżej, to umiejscowienie nie jest uniwersalne i dlatego nie jest takie samo dla wszystkich psów. Na przykład ogon umieszczony pod brzuchem psa, który w ten sposób nosi go naturalnie (przykłady: borzoj, whippet…) niekoniecznie będzie oznaczał, że pies się boi.
Zapamiętać !
Sposób, w jaki pies jest trzymany (jego ogólna postawa), pozycja jego ciała, uszy, włosie, mimika są również środkami komunikacji wizualnej, która może informować nas o jego „stanie umysłu”. od chwili. W związku z tym, aby zinterpretować postawę psa, nie wystarczy obserwowanie pozycji i ruchów ogona.
Dlaczego obcinasz psi ogon?
ten dokowanie ogona, lub angielski, odnosi się do odcięcia ogona psu. Ta starożytna praktyka była pierwotnie stosowana u psów użytkowych – myśliwskich, stróżujących lub pasterskich – w celu:unikaj obrażeń ogona (ukąszenia między kongenerami, rany w jeżyny itp.) przy wykonywaniu swoich obowiązków. Ta część ciała jest rzeczywiście stosunkowo słabo unaczyniona i ma tendencję do słabego gojenia.
Z biegiem czasu te względy użytkowe i bezpieczeństwa ustąpiły miejsca: względy estetyczne u psów do towarzystwa i obcinanie ogonów zostało zrobione bardziej w stosunku do wzorca rasy, który ma być obserwowany.
Chociaż jest to zabronione w Europie, obcinanie ogonów jest nadal autoryzowany i praktykowany do dziś we Francji ale pod warunkiem, że operacja zostanie wykonana w ciągu 5 dni lub mniej od narodzin szczeniaka, o ile zakończenia nerwowe nie są jeszcze w pełni rozwinięte, aby zapobiec cierpieniu szczeniaka. Lekarze weterynarii mogą jednak odmówić wykonania tej operacji, gdy ma to wyłącznie cel estetyczny.
Jednak we Francji przycinanie ogona nie jest już jednym z błędów eliminujących potwierdzenie psa w LOF.
Praktyka obcinania ogonów jest obecnie przedmiotem gorącej debaty. Wśród argumentów przeciwko niemu uważa się, że psy, których ogony zostały obcięte:
- są w ten sposób pozbawieni ważnego środka komunikacji, który może stworzyć pewną Dwuznaczność w spotkaniach kongenerów lub być źródłem utraty ostrzeżenia o agresywnym stosunku do ludzi,
- może cierpieć na zaburzenia równowagi.
Nieprawidłowości i stany psiego ogona
Ogon psa może być miejscem nieprawidłowości lub stanów między:
Brachouria
To jest wrodzone skrócenie ogona poprzez zmniejszenie liczby kręgów ogonowych u psów rasy długoogoniastej. Ta anomalia zwykle powoduje tylko kosmetyczne uszkodzenia u psów urodzonych z nią, z wyjątkiem psów, które również cierpią na: rozszczep kręgosłupa (nieprawidłowy rozwój embrionalny dotyczący niektórych kręgów), który może następnie objawiać się poważnymi objawami neurologicznymi. Wada może jednak skutkować odmową potwierdzenia w LOF chorego psa, gdy norma wymaga, aby pies był z tego zwolniony. Owczarek australijski, cocker spaniel angielski czy nawet spaniel bretoński to rasy predysponowane do brachourii.
Zespół martwego ogona
Nazywany również „zespołem złamanego ogona” lub „zespołem zimnego ogona”, zespół martwego ogona jest łagodną chorobą, która powoduje początek ból i wiotkość ogona. Zwykle objawy te ustępują samoistnie w ciągu kilku dni. Przyczyny stanu są nadal słabo poznane, ale podejrzewa się, że przyczyną może być uszkodzenie mięśni w kości ogonowej. Kilka ras jest predysponowanych do rozwoju tego stanu, takich jak Labrador i Pointer (chociaż może to dotyczyć wszystkich psów).
