Pierwotna nadczynność przytarczyc u psów: geneza, objawy, leczenie

Co to jest pierwotna nadczynność przytarczyc?

Pierwotna nadczynność przytarczyc to choroba endokrynologiczna który charakteryzuje się a nadmierne wydzielanie parathormonu (PTH), wydzielany hormon przez przytarczyce i to reguluje poziom wapnia we krwi.

Ten nadmiar PTH powoduje hiperkalcemia (wzrost stężenia wapnia we krwi), co powoduje wiele objawów.

Jakie są przyczyny pierwotnej nadczynności przytarczyc?

Większość przypadków pierwotnej nadczynności przytarczyc u psów jest wynikiem: łagodny rozrost jednego lub więcej przytarczyc. Gruczoł (gruczoły) powiększy się, powodując wytwarzanie większej ilości hormonu przytarczyc.

Rzadziej nadczynność przytarczyc może być spowodowana: rak przytarczyc, złośliwy guz przytarczyc.

Choroba może wystąpić u każdej rasy psów, ale u owczarka niemieckiego opisano młodocianą formę dziedziczną, co sugeruje, że istnieje co najmniej kilka czynników genetycznych, które prowadzą do jej rozwoju. Jeśli tak, choroba jest przyczyną zahamowania wzrostu.

Podejrzewa się również dziedziczne przeniesienie choroby u husky syberyjskiego, golden retrievera i szpica.

Jakie są objawy pierwotnej nadczynności przytarczyc u psów?

Objawy pierwotnej nadczynności przytarczyc u psów są spowodowane podwyższonym poziomem wapnia we krwi.

Objawy choroby są często niespecyficzne i z czasem nasilają się. Mogą grupować razem:

• poliuropolidypsja (pies więcej pije i oddaje mocz), wtórna do nefropatii hiperkalcemicznej. Jest to najczęstszy objaw kliniczny.
• z zaburzenia trawienia takie jak anoreksja, zaparcia lub wymioty,
• z zaburzenia nerwowo-mięśniowe takie jak osłabienie mięśni lub senność,
• z zaburzenia kości co powoduje sporadyczne kulawizny, ból kości lub częste złamania. Są one związane ze wzrostem poziomu krążącego parathormonu, który powoduje stałe uwalnianie wapnia z kości,
• z objawy ostrej niewydolności nerek,
• itp.

Czasami jednak psy z pierwotną nadczynnością przytarczyc nie rozwijają się brak objawów oraz że choroba jest wykryta przypadkowo podczas badań krwi wykonywanych przez lekarza weterynarii w ramach zupełnie innego problemu.

W rzadkich przypadkach, gdy przyczyną choroby jest nowotwór złośliwy, a masa czasami można wyczuć po uważnym omacaniu szyi zwierzęcia.

Z wyjątkiem młodzieńczych postaci choroby, nadczynność przytarczyc zwykle występuje u starszych psów. 96% psów dotkniętych tym schorzeniem ma ponad 7 lat.

Jak diagnozuje się pierwotną nadczynność przytarczyc u psów?

Jeśli Twój weterynarz podejrzewa, że ​​Twój pies ma pierwotną nadczynność tarczycy, potwierdzi swoją diagnozę: badania krwi które będą obejmować testy na parathormon i wapń we krwi psa. Jeśli Twój pies ma nienormalnie wysoki poziom parathormonu i wapnia we krwi, potwierdzi to rozpoznanie młodzieńczej nadczynności przytarczyc.

Przydatne mogą być dodatkowe badania, takie jak: USG szyi w celu wykrycia ewentualnego guza przytarczyc, a także analizy moczu do oceny czynności nerek zwierzęcia.

Jakie leczenie jest dostępne w przypadku pierwotnej nadczynności przytarczyc u psów?

TEN'usunięcie chirurgiczne chorego gruczołu lub gruczołów jest leczeniem z wyboru w pierwotnej nadczynności przytarczyc: nazywa się to paratyroidektomią. Operacja może być trudna dla chirurga, ponieważ gruczoły są bardzo małe i musi on zachować wystarczającą ilość normalnej tkanki przytarczyc, aby uniknąć ryzyka pooperacyjnej hipokalcemii, bardzo poważnego powikłania zabiegu, które może mieć wpływ na psa na całe życie. Ale kiedy operacja się powiedzie, rokowanie jest ogólnie doskonałe dla psa bez niewydolności nerek.

Istnieją inne metody leczenia, takie jak: martwica etanolowa Gdzie elektrokoagulacja.

Pierwsza technika polega na wstrzyknięciu czystego etanolu do przytarczyc za pomocą igły na znieczulonym zwierzęciu w celu zniszczenia tkanki.

Drugi polega na niszczeniu tkanki gruczołowej poprzez wkłucie igły połączonej z elektrycznym skalpelem. Wykonuje się go również na znieczulonym zwierzęciu. Aby uzyskać prawidłowy poziom parathormonu, konieczne może być wykonanie kilku procedur.

Istnieje również nielecznicze zabiegi medyczne które mają na celu zmniejszenie poziomu krążącego wapnia. Częściowo skuteczne, są na ogół stosowane tylko w celu zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy psa przed zabiegiem chirurgicznym, aby zmniejszyć ryzyko powikłań pooperacyjnych.

W przypadku towarzyszącej niewydolności nerek wdrażane jest również leczenie medyczne.

Jakie są konsekwencje pooperacyjne?

Najczęstszym powikłaniem chirurgicznego leczenia nadczynności przytarczyc jest: tymczasowy spadek poziomu wapnia we krwi. Powrót parathormonu i wapnia do normy zajmuje kilka dni do kilku tygodni, a operowane psy są zwykle hospitalizowane przez 4-7 dni po operacji w celu kontroli.

U psów, których poziom wapnia spada zbyt nisko, suplementacja wapnia może być potrzebna przez pewien czas, aby utrzymać poziom wapnia w organizmie.

W każdym razie konieczne jest regularne monitorowanie poziomu wapnia we krwi po operacji.