Czym jest zespół woblera u psów?
Zespół woblera odpowiada obecność nieprawidłowości stawowych w kręgach szyjnych - często zlokalizowane w rejonie C6-C7 i C5-C6 - związane z wadami rozwojowymi pochodzenia genetycznego, powodują ucisk rdzenia kręgowego na poziomie szyjnym, co może prowadzić do jego zniszczenia.
„Widoczną” konsekwencją tego ucisku rdzenia kręgowego jest pojawienie się: zataczający się chód u psów, których syndrom bierze swoją nazwę. „Wobbler” pochodzi od angielskiego czasownika „to wobble”, co oznacza „zataczać się, chwiać”.
Zespół Wobblera jest również znany pod innymi nazwami, takimi jak niestabilność kręgów szyjnych, mielopatia spondylotyczna szyjna, zespół malformacji szyjki macicy, spondylolisteza szyjna lub spondylopatia szyjna, a nawet zwężenie kręgosłupa szyjnego.
Objawy zespołu woblera psa
Objawy zespołu Wobblera obejmują:
- a trudności w koordynacji ruchów podczas ruchu dotykając czterech nóg bardziej zaznaczonych i zaczynając na poziomie tylnych nóg. Trudności te skutkują sztywnym chodem „drobnymi krokami” na poziomie przednich nóg i kołysaniem na poziomie tylnych,
- czasami niska głowa, znakowanie ból szyi,
- stopniowy początek łagodny paraliż poprzez zmniejszenie możliwości skurczu mięśni na poziomie czterech nóg.
Wady rozwojowe kręgów szyjnych będące źródłem zespołu woblera są częściej spotykane u psów ras dużych i olbrzymich, a w szczególności u dogów, dobermanów, pinczerów, borzojów, wyżeł weimarskich, buldogów, bokserów, Owczarek niemiecki, Rhodesian Ridgeback, Dalmatyńczyk, Mastif, Bullmastiff, Saint-Bernard, Labrador, a nawet Samoyed.
Wiek wystąpienia objawów różni się w zależności od psa: około 7-8 lat w przypadku dobermana pinczera, 2 lata w przypadku dogów niemieckich i około 3 do 8 miesięcy w przypadku innych ras psów.
Diagnoza, leczenie i rokowanie zespołu Wobblera u psów
Diagnozę tego stanu można postawić jako mielografia (badanie rentgenowskie rdzenia kręgowego), a skanować lub MRI. To ostatnie badanie umożliwia również wykrycie ewentualnej obecności zmian na rdzeniu kręgowym wynikających z ucisku tego rdzenia.
Weterynarzowi możliwe jest złagodzenie bólu psa, przepisując odpoczynek, noszenie ortezy szyi i leków przeciwbólowych, ale leczenie przyczyny schorzenia opiera się na bezpośredniej lub pośredniej operacji odbarczenia rdzenia kręgowego.
Rokowanie zależy od wczesnego leczenia chirurgicznego i stopnia ucisku rdzenia kręgowego. Nawrót objawów jest możliwy w 20% przypadków operowanych psów.
